Aurreiritzirik ez

Uda honetan, Ceutan egon naiz boluntarioatza egiten. Bertan, aukera eman ziguten umeekin, pertsona nagusiekin eta arazo mentalak zituzten pertsonekin egoteko. Aitortu beharra dut "beldur" edo "urduri"-en jartzen ninduena azken hauek zirela, azken finean beti diogu beldurra ezezagunari.

Eta.. han egon ondoren zer gertatu zen? Bada uste dut nire bizitza osoan izandako esperientziarik politenetarikoa izan zela: barre egin nuen, negar egin nuen... baina batez ere nire barruko hesiak hautsi nituen. Pertsona hauek idolo gisa hartu ditzakegu. Izan ere, haiekin 3 ordu egotearekin soilik, irribarre itzela mantentzen zuten egun osoan, haiekin egoteagatik eskerrak ematen zizkiguten uneoro.. eta, han konturatu nintzen nola askotan ez garen konturatzen dekogun zorteaz, nola harresiak hautsi behar ditugun eta nola aurreiritziek ez duten ezertarako balio.

Milesker ACEFEP (Asociación Salud Mental Ceuta), egiten duzuen lan guztiagatik eta pertsonei pertsona izaten uzteagatik.

(hemen dituzue Ceutan ateratako bi argazki: 1. El Principe auzoa eta 2. hondartza)